1. Número 1 · Enero 2015

  2. Número 2 · Enero 2015

  3. Número 3 · Enero 2015

  4. Número 4 · Febrero 2015

  5. Número 5 · Febrero 2015

  6. Número 6 · Febrero 2015

  7. Número 7 · Febrero 2015

  8. Número 8 · Marzo 2015

  9. Número 9 · Marzo 2015

  10. Número 10 · Marzo 2015

  11. Número 11 · Marzo 2015

  12. Número 12 · Abril 2015

  13. Número 13 · Abril 2015

  14. Número 14 · Abril 2015

  15. Número 15 · Abril 2015

  16. Número 16 · Mayo 2015

  17. Número 17 · Mayo 2015

  18. Número 18 · Mayo 2015

  19. Número 19 · Mayo 2015

  20. Número 20 · Junio 2015

  21. Número 21 · Junio 2015

  22. Número 22 · Junio 2015

  23. Número 23 · Junio 2015

  24. Número 24 · Julio 2015

  25. Número 25 · Julio 2015

  26. Número 26 · Julio 2015

  27. Número 27 · Julio 2015

  28. Número 28 · Septiembre 2015

  29. Número 29 · Septiembre 2015

  30. Número 30 · Septiembre 2015

  31. Número 31 · Septiembre 2015

  32. Número 32 · Septiembre 2015

  33. Número 33 · Octubre 2015

  34. Número 34 · Octubre 2015

  35. Número 35 · Octubre 2015

  36. Número 36 · Octubre 2015

  37. Número 37 · Noviembre 2015

  38. Número 38 · Noviembre 2015

  39. Número 39 · Noviembre 2015

  40. Número 40 · Noviembre 2015

  41. Número 41 · Diciembre 2015

  42. Número 42 · Diciembre 2015

  43. Número 43 · Diciembre 2015

  44. Número 44 · Diciembre 2015

  45. Número 45 · Diciembre 2015

  46. Número 46 · Enero 2016

  47. Número 47 · Enero 2016

  48. Número 48 · Enero 2016

  49. Número 49 · Enero 2016

  50. Número 50 · Febrero 2016

  51. Número 51 · Febrero 2016

  52. Número 52 · Febrero 2016

  53. Número 53 · Febrero 2016

  54. Número 54 · Marzo 2016

  55. Número 55 · Marzo 2016

  56. Número 56 · Marzo 2016

  57. Número 57 · Marzo 2016

  58. Número 58 · Marzo 2016

  59. Número 59 · Abril 2016

  60. Número 60 · Abril 2016

  61. Número 61 · Abril 2016

  62. Número 62 · Abril 2016

  63. Número 63 · Mayo 2016

  64. Número 64 · Mayo 2016

  65. Número 65 · Mayo 2016

  66. Número 66 · Mayo 2016

  67. Número 67 · Junio 2016

  68. Número 68 · Junio 2016

  69. Número 69 · Junio 2016

  70. Número 70 · Junio 2016

  71. Número 71 · Junio 2016

  72. Número 72 · Julio 2016

  73. Número 73 · Julio 2016

  74. Número 74 · Julio 2016

  75. Número 75 · Julio 2016

  76. Número 76 · Agosto 2016

  77. Número 77 · Agosto 2016

  78. Número 78 · Agosto 2016

  79. Número 79 · Agosto 2016

  80. Número 80 · Agosto 2016

  81. Número 81 · Septiembre 2016

  82. Número 82 · Septiembre 2016

  83. Número 83 · Septiembre 2016

  84. Número 84 · Septiembre 2016

  85. Número 85 · Octubre 2016

  86. Número 86 · Octubre 2016

  87. Número 87 · Octubre 2016

  88. Número 88 · Octubre 2016

  89. Número 89 · Noviembre 2016

  90. Número 90 · Noviembre 2016

  91. Número 91 · Noviembre 2016

  92. Número 92 · Noviembre 2016

  93. Número 93 · Noviembre 2016

  94. Número 94 · Diciembre 2016

  95. Número 95 · Diciembre 2016

  96. Número 96 · Diciembre 2016

  97. Número 97 · Diciembre 2016

  98. Número 98 · Enero 2017

  99. Número 99 · Enero 2017

  100. Número 100 · Enero 2017

  101. Número 101 · Enero 2017

  102. Número 102 · Febrero 2017

  103. Número 103 · Febrero 2017

  104. Número 104 · Febrero 2017

  105. Número 105 · Febrero 2017

  106. Número 106 · Marzo 2017

  107. Número 107 · Marzo 2017

  108. Número 108 · Marzo 2017

  109. Número 109 · Marzo 2017

  110. Número 110 · Marzo 2017

  111. Número 111 · Abril 2017

  112. Número 112 · Abril 2017

  113. Número 113 · Abril 2017

  114. Número 114 · Abril 2017

  115. Número 115 · Mayo 2017

  116. Número 116 · Mayo 2017

  117. Número 117 · Mayo 2017

  118. Número 118 · Mayo 2017

  119. Número 119 · Mayo 2017

  120. Número 120 · Junio 2017

  121. Número 121 · Junio 2017

  122. Número 122 · Junio 2017

  123. Número 123 · Junio 2017

  124. Número 124 · Julio 2017

  125. Número 125 · Julio 2017

  126. Número 126 · Julio 2017

  127. Número 127 · Julio 2017

  128. Número 128 · Agosto 2017

  129. Número 129 · Agosto 2017

  130. Número 130 · Agosto 2017

  131. Número 131 · Agosto 2017

  132. Número 132 · Agosto 2017

  133. Número 133 · Septiembre 2017

  134. Número 134 · Septiembre 2017

  135. Número 135 · Septiembre 2017

  136. Número 136 · Septiembre 2017

  137. Número 137 · Octubre 2017

  138. Número 138 · Octubre 2017

  139. Número 139 · Octubre 2017

  140. Número 140 · Octubre 2017

  141. Número 141 · Noviembre 2017

  142. Número 142 · Noviembre 2017

  143. Número 143 · Noviembre 2017

  144. Número 144 · Noviembre 2017

  145. Número 145 · Noviembre 2017

  146. Número 146 · Diciembre 2017

  147. Número 147 · Diciembre 2017

  148. Número 148 · Diciembre 2017

  149. Número 149 · Diciembre 2017

  150. Número 150 · Enero 2018

  151. Número 151 · Enero 2018

  152. Número 152 · Enero 2018

  153. Número 153 · Enero 2018

  154. Número 154 · Enero 2018

  155. Número 155 · Febrero 2018

  156. Número 156 · Febrero 2018

  157. Número 157 · Febrero 2018

  158. Número 158 · Febrero 2018

  159. Número 159 · Marzo 2018

  160. Número 160 · Marzo 2018

  161. Número 161 · Marzo 2018

  162. Número 162 · Marzo 2018

  163. Número 163 · Abril 2018

  164. Número 164 · Abril 2018

  165. Número 165 · Abril 2018

  166. Número 166 · Abril 2018

  167. Número 167 · Mayo 2018

  168. Número 168 · Mayo 2018

  169. Número 169 · Mayo 2018

  170. Número 170 · Mayo 2018

  171. Número 171 · Mayo 2018

  172. Número 172 · Junio 2018

  173. Número 173 · Junio 2018

  174. Número 174 · Junio 2018

  175. Número 175 · Junio 2018

  176. Número 176 · Julio 2018

  177. Número 177 · Julio 2018

  178. Número 178 · Julio 2018

  179. Número 179 · Julio 2018

  180. Número 180 · Agosto 2018

  181. Número 181 · Agosto 2018

  182. Número 182 · Agosto 2018

  183. Número 183 · Agosto 2018

  184. Número 184 · Agosto 2018

  185. Número 185 · Septiembre 2018

  186. Número 186 · Septiembre 2018

  187. Número 187 · Septiembre 2018

  188. Número 188 · Septiembre 2018

  189. Número 189 · Octubre 2018

  190. Número 190 · Octubre 2018

  191. Número 191 · Octubre 2018

  192. Número 192 · Octubre 2018

  193. Número 193 · Octubre 2018

  194. Número 194 · Noviembre 2018

  195. Número 195 · Noviembre 2018

  196. Número 196 · Noviembre 2018

  197. Número 197 · Noviembre 2018

  198. Número 198 · Diciembre 2018

  199. Número 199 · Diciembre 2018

  200. Número 200 · Diciembre 2018

  201. Número 201 · Diciembre 2018

  202. Número 202 · Enero 2019

  203. Número 203 · Enero 2019

  204. Número 204 · Enero 2019

  205. Número 205 · Enero 2019

  206. Número 206 · Enero 2019

  207. Número 207 · Febrero 2019

  208. Número 208 · Febrero 2019

  209. Número 209 · Febrero 2019

  210. Número 210 · Febrero 2019

  211. Número 211 · Marzo 2019

  212. Número 212 · Marzo 2019

  213. Número 213 · Marzo 2019

  214. Número 214 · Marzo 2019

  215. Número 215 · Abril 2019

  216. Número 216 · Abril 2019

  217. Número 217 · Abril 2019

  218. Número 218 · Abril 2019

  219. Número 219 · Mayo 2019

  220. Número 220 · Mayo 2019

  221. Número 221 · Mayo 2019

  222. Número 222 · Mayo 2019

  223. Número 223 · Mayo 2019

  224. Número 224 · Junio 2019

  225. Número 225 · Junio 2019

  226. Número 226 · Junio 2019

  227. Número 227 · Junio 2019

  228. Número 228 · Julio 2019

  229. Número 229 · Julio 2019

  230. Número 230 · Julio 2019

  231. Número 231 · Julio 2019

  232. Número 232 · Julio 2019

  233. Número 233 · Agosto 2019

  234. Número 234 · Agosto 2019

  235. Número 235 · Agosto 2019

  236. Número 236 · Agosto 2019

  237. Número 237 · Septiembre 2019

  238. Número 238 · Septiembre 2019

  239. Número 239 · Septiembre 2019

  240. Número 240 · Septiembre 2019

  241. Número 241 · Octubre 2019

  242. Número 242 · Octubre 2019

  243. Número 243 · Octubre 2019

  244. Número 244 · Octubre 2019

  245. Número 245 · Octubre 2019

  246. Número 246 · Noviembre 2019

  247. Número 247 · Noviembre 2019

  248. Número 248 · Noviembre 2019

  249. Número 249 · Noviembre 2019

  250. Número 250 · Diciembre 2019

  251. Número 251 · Diciembre 2019

  252. Número 252 · Diciembre 2019

  253. Número 253 · Diciembre 2019

  254. Número 254 · Enero 2020

  255. Número 255 · Enero 2020

  256. Número 256 · Enero 2020

  257. Número 257 · Febrero 2020

  258. Número 258 · Marzo 2020

  259. Número 259 · Abril 2020

  260. Número 260 · Mayo 2020

  261. Número 261 · Junio 2020

  262. Número 262 · Julio 2020

  263. Número 263 · Agosto 2020

  264. Número 264 · Septiembre 2020

  265. Número 265 · Octubre 2020

  266. Número 266 · Noviembre 2020

  267. Número 267 · Diciembre 2020

  268. Número 268 · Enero 2021

  269. Número 269 · Febrero 2021

  270. Número 270 · Marzo 2021

  271. Número 271 · Abril 2021

  272. Número 272 · Mayo 2021

  273. Número 273 · Junio 2021

  274. Número 274 · Julio 2021

  275. Número 275 · Agosto 2021

  276. Número 276 · Septiembre 2021

  277. Número 277 · Octubre 2021

  278. Número 278 · Noviembre 2021

  279. Número 279 · Diciembre 2021

  280. Número 280 · Enero 2022

  281. Número 281 · Febrero 2022

  282. Número 282 · Marzo 2022

  283. Número 283 · Abril 2022

  284. Número 284 · Mayo 2022

  285. Número 285 · Junio 2022

  286. Número 286 · Julio 2022

  287. Número 287 · Agosto 2022

  288. Número 288 · Septiembre 2022

  289. Número 289 · Octubre 2022

  290. Número 290 · Noviembre 2022

  291. Número 291 · Diciembre 2022

  292. Número 292 · Enero 2023

  293. Número 293 · Febrero 2023

  294. Número 294 · Marzo 2023

  295. Número 295 · Abril 2023

  296. Número 296 · Mayo 2023

  297. Número 297 · Junio 2023

  298. Número 298 · Julio 2023

  299. Número 299 · Agosto 2023

  300. Número 300 · Septiembre 2023

  301. Número 301 · Octubre 2023

  302. Número 302 · Noviembre 2023

  303. Número 303 · Diciembre 2023

  304. Número 304 · Enero 2024

  305. Número 305 · Febrero 2024

  306. Número 306 · Marzo 2024

CTXT necesita 15.000 socias/os para seguir creciendo. Suscríbete a CTXT

Alfons López Tena / Notario y ex vocal del CGPJ

"Cataluña jamás será independiente"

Guillem Martínez Barcelona , 12/09/2015

<p>Alfons López Tena. </p>

Alfons López Tena. 

En CTXT podemos mantener nuestra radical independencia gracias a que las suscripciones suponen el 70% de los ingresos. No aceptamos “noticias” patrocinadas y apenas tenemos publicidad. Si puedes apoyarnos desde 3 euros mensuales, suscribete aquí

Alfons López Tena (Sagunt, 1957), notario, militó en CiU en el periodo 1989-2010 --fue, junto a David Madí, el único miembro del Consell Nacional del partido que se autodefinía como independentista--. A propuesta de CiU, fue vocal del Consejo General del Poder Judicial ente 2001 y 2008. Autor del libro Catalunya sota Espanya. L'opresió nacional en democràcia (2007), fue uno de los animadores y organizadores de las consultas municipalistas por la independencia, una serie de votaciones en las que centenares de ayuntamientos participaron desde 2009 hasta 2011. En 2010 crea, junto a Joan Laporta, expresidente del FC Barcelona, y Uriel Beltran, el partido independentista Solidaridad Catalana per la Independència, con el que accede como diputado al Parlament de Catalunya en su novena legislatura --2010-2012--. Hoy es un partido extraparlamentario, en el que López Tena ha abandonado responsabilidades y militancia. La razón: no cree que en la sociedad catalana haya un debate serio por la independencia, con pretensiones reales de crear un Estado independiente. Ni siquiera, ahora, en estas elecciones que se presentan como plebiscitarias. "No va a pasar nada”, dice. ¿Pruebas? “La Bolsa no ha bajado, la Monarquía no está preocupada, y PP, PSOE y C's no han hecho una lista común. No hay nada por lo que preocuparse. Esto será lo de siempre". En esta entrevista habla sobre la verosimilitud, el alcance y la lógica del Procés Català, desde que fue adoptado por la Generalitat como política gubernamental.

El Procés Català tiene dos tramos. Uno popular, ciudadano, y otro, posterior, gubernamental, iniciado cuando el Govern de la Generalitat asume la propuesta inicial de una consulta ciudadana. ¿mo se incorpora usted al proceso inicial nacido tras la sentencia del Tribunal Constitucional sobre el nuevo Estado?

Mi trayectoria viene de antes, y cambia a mi paso por el Consejo General del Poder Judicial. Allí comprobé que los planteamientos del catalanismo de conseguir mayor poder y competencias dentro de España estaban abocados al fracaso. A partir de entonces es cuando me dediqué a una serie de actividades, tendentes a substituir y liquidar el catalanismo, para convertirlo en un movimiento a favor de la independencia. Sería 2006 o 2007, una cosa así.

¿Y qué trayecto recorre este movimiento ciudadano hasta el 2012?

La primera cuestión era cambiar el planteamiento. Es decir, conseguir una hegemonía intelectual. Esto se ha conseguido. El hecho de que en España no haya nada que hacer, y que por lo tanto el único objetivo factible y que resuelve las cuestiones es la independencia, es algo ya extendido en Cataluña. Eso se consiguió en muy poco tiempo. Caló profundamente y hubo un movimiento popular no controlado por los partidos políticos del Régimen ni, por tanto, por los autonomistas, ni por los catalanistas, que explosionó construyendo referéndums sobre la independencia en toda Cataluña. Las instituciones españolas como las catalanas, como los partidos, tanto los españoles como los catalanes, e incluyo aquí tanto a Convergència como a Esquerra, lo bloqueaban, con el argumento de "no se puede", o “no nos dejan”, exactamente igual que dicen ahora. La decisión fue, entonces, la de organizarlo por nuestra cuenta. Y organizarlo al margen de las instituciones y con plena legalidad. Esto se extendió por toda Cataluña. Es en ese momento cuando empezó “el imperio contraataca”. Es decir, a partir de ahí es cuando Convergència y Esquerra ven que pueden ser desbordadas, y ante eso lo que hacen es convertir el independentismo en un movimiento folclórico, sin objetivos políticos, sin finalidades políticas, y basado en una especie de terapia de autoayuda, en que la gente se encuentre feliz y contenta, que es la fase en la que están, a efectos de conseguir votos y seguir como siempre. Es la queja respecto a Madrid: “No nos dejan”, “son muy malos”, el victimismo de siempre, que produce los votos suficientes para controlar los presupuestos y los nombramientos de cargos que da una autonomía, o que dan unos ayuntamientos. Es decir, estamos en el catalanismo de siempre, el catalanismo de Macià, el catalanismo de Companys, el catalanismo de Cambó, el catalanismo de Prat de la Riba, el catalanismo de Pujol. Estamos en una continuación de algo que sigue siendo lo mismo, una suerte de Partido Regionalista Cántabro.

CDC y Esquerra han convertido el independentismo en un movimiento folclórico, sin objetivos políticos, sin finalidades políticas, y basado en una especie de terapia de autoayuda, en que la gente se encuentre feliz y contenta, a efectos de conseguir votos y seguir como siempre. Es la queja respecto a Madrid: “No nos dejan”, “son muy malos”, el victimismo de siempre.

Entonces, a partir de lo que usted señala, ¿debemos entender que el proceso, en su tramo gubernamental, no ha existido?

Sí que existe. Lo que existe es un comunitarismo kumbayá [canción de acampada y boy-scouts], que es un bucle. Un bucle que consiste, permanentemente, en estar prometiendo lo mismo y no cumpliéndolo. La cuestión  de fondo es la siguiente: ¿cuál es la ideología del catalanismo, en definitiva? ¿En qué consiste el catalanismo desde su nacimiento hasta nuestros días? ¿Y en qué consisten sus proyectos y objetivos políticos? Para no hacerlo muy largo, en tanto que su revista no es de ciencia política, yo diría que consiste en una especie de comunitarismo, que su avatar más moderno es una especie de compromiso histórico entre Montserrat y el PSUC. Es aquello que hace que se puedan abrazar Artur Mas (CDC) y David Fernández (CUP), porque comparten la misma ideología y la misma concepción del mundo. Un comunitarismo basado en nada de disidencia, nada de pensamiento, nada de crítica, sino todos juntos. Lo que importa es que estemos juntos para no hacer nada, para no conseguir nada. Simplemente para estar juntos, para resistir y decirnos a nosotros mismos que somos los mejores. A partir de ahí el proceso ¿en qué consiste? En eso.

No obstante, la prensa española informa que se vive un desafío a la legalidad, y la prensa catalana informa de unos pasos sorprendentes e inapelables hacia un nuevo marco político...

Naturalmente. Porque ambos se retroalimentan. Sucede eso también con los partidos españoles y con la propia ideología española, de la que no estamos hablando, por otra parte. Aquello que constituye la ideología de constitución del Estado y de la nación española. Se retroalimentan, porque a los unos les interesa decir que existe y por tanto votadnos para que siga existiendo, no para conseguir nada sino para que siga existiendo, y a los otros, a la parte española les interesa decir quiero un gran desafío, votadnos, que somos los que lo paramos, lo pararemos, e impediremos la ruptura de España. Es decir, en ambas partes, para poder jugar a ser san Jorge, se necesita un dragón. Para España el dragón es el Procés, y para los procesistas el dragón es España. Ambos tienen un dragón y ambos se necesitan.

La primera emisión del Procés gubernamental finalizó como el rosario de la aurora, tras una consulta simbólica. ¿Cómo se explica que esto no suscitara ningún tipo de resquemor, de crítica en una sociedad que quería verdadéramente un cambio?

Porque no se quiere ningún resultado, no se pretende ningún resultado. Se está refiriendo usted supongo a la patochada aquella del proceso participativo. Hace tres años hay unos partidos que se presentan a las elecciones, en las que yo estaba en ese momento en mi partido, Solidaritat, diciendo que la independencia se hace como se hacen las independencias: de una manera unilateral y, por lo tanto, con confrontación. Jamás habrá acuerdo con España, en fin, para conseguir la independencia. Frente a eso, hay otros partidos --Convergència, Esquerra y CUP-- que se presentaron diciendo: la independencia se puede conseguir con el diálogo, con el acuerdo, con la sonrisa y con el amor. ¿Cuál era la propuesta de estos partidos? Que construirían estructuras de Estado, que harían un referéndum a años vista. ¿Qué es lo que en la práctica han hecho? Una tercera vía, de la que nunca se habla explícitamente: repartirse cargos, presupuestos, cuentas. ¿Qué es lo que ha ocurrido en estos tres años? No han hecho ninguna estructura de Estado, como es normal, porque es imposible. Es decir, no puedes tener estructuras de Estado si no eres Estado. No hicieron un referéndum y lo convirtieron en una fiesta kumbayá, de la cual no surge ningún resultado. Pero es que la cuestión de fondo es que la gente no quiere resultados. Es decir, los catalanes que se remiten a esto no quieren resultados, quieren sentirse satisfechos, quieren sentirse los buenos, y quieren por lo tanto ser permanentemente frustrados por España, para así poder decir: somos los mejores. Por eso no reaccionan ante un engaño tan manifiesto como aquel. Por eso ahora están movilizados para volver a votar lo mismo. Con las mismas promesas. Porque les vuelven a prometer exactamente lo mismo. Que construirán estructuras de Estado, y que ahora prepararán una Constitución dentro de España y que harán un referéndum dentro de España para aprobar esa Constitución.

En ambas partes, para poder jugar a ser san Jorge, se necesita un dragón. Para España el dragón es el Procés, y para los procesistas el dragón es España. Ambos tienen un dragón y ambos se necesitan.


¿Dentro de España?

Sí, dentro de España. Sin una independencia previa. Mire el programa. Es lo que proponen. Lo han hecho público. Tanto la coalición Convergència-Esquerra, como la CUP. Proponen exactamente lo mismo, es decir lo mismo que hace tres años, y llegarán al mismo resultado, a la nada. Porque basta con que España diga que no, que dirá que no, y ante ahí es el bucle perpetuo. Pero es el mismo bucle en el que estuvieron antes ciento y pico años para conseguir la autonomía. Exactamente el mismo.

¿El final de este episodio puede ser una reforma constitucional española, que admita cierta plurinacionalidad, y cierto, y poco sexy, federalismo?.

No. ¿Para qué? España les tiene tomada la medida. ¿Para qué? España solamente ha hecho concesiones, que fueron una autonomía de chicha y nabo, en el año 31, con el cambio de régimen. Y otra autonomía de chicha y nabo en el año 75-76, con el cambio de régimen. Eso es todo. Por lo tanto, para qué tienen que hacer ninguna concesión, si saben de sobra que esto es de risa, que esto va de broma. Y que lo único que se trata es de vez en cuando hacer una movilización, una especie de procesión también kumbayá, con la base de la alegría y de la fiesta. Es como si me dijeras que ahora va a hacerse una reforma de la Constitución española porque se hace una procesión en los pueblos el día de la santa patrona o del santo patrón. Y que por tanto se ha de declarar España confesional, católica, porque esas procesiones indican que hay una gran demanda política de confesionalismo. Es lo mismo. Esto viene de antiguo. El hecho de acabar con las concesiones, las transferencias, etcétera, etcétera, sucedió con Felipe González, no con Aznar. Aznar hizo las mínimas para la investidura, de chicha y nabo, y desde entonces no ha habido absolutamente nada más. Ni con Zapatero, ni con Rajoy, ni por la parte catalana, ni con un tripartito de izquierdas, ni con el PSC, ni con Convergència, ni con el proceso, ni con nada. Porque no es necesario. No es necesario porque ya se han dado cuenta de una cosa hace tiempo. Y eso es lo que yo vi en Madrid. Eso es lo que vi en el Consejo General del Poder Judicial. Por eso pensé que había que cambiar. Se han dado cuenta de una cosa: que los catalanes están encantados con no conseguir nada porque eso los reafirma, que eso es lo bueno.

En ocasiones, ha soltado alguna interpretación de todo ello relacionada con el psicoanálisis.

Di una conferencia una vez, una mesa redonda, en realidad, hace un par de años, en Girona. No obstante, no es tanto de psicoanálisis como una cuestión de análisis político, si tomamos una línea digamos moderna. Muy basada en Zizek, en Laclau, en este tipo de planteamientos. Que sí que beben mucho de planteamientos lacanianos.

¿Defiende, por tanto, que esto no es tanto una lucha por un cambio, como una lucha por tener razón?

No, es una lucha por tener la satisfacción de ser los buenos. La razón ya se la dan a sí mismos. Yo creo que tienen la razón, por otra parte, en el sentido de que la independencia es necesaria. Pero la diferencia es que no están dispuestos a hacer nada para conseguirla. Lo que quieren es sentirse permanentemente frustrados, porque así tienen la satisfacción de ser los buenos. Es un narcisismo ante el padre castrador. Y por tanto es un narcisismo que requiere de padre castrador, que le manda el padre castrador y que desea el padre castrador.

Y la castración.

Sí. Por eso, mire estos últimos años, no han recibido más que palos. Y a cada palo cada vez más contentos.

Esta segunda edición del proceso se inicia con una Convergència y una Esquerra unidas. ¿Son una misma cultura? ¿Esto puede ser duradero? ¿Qué es? ¿Es una Gran Coalición?

Son la misma cultura, la cultura del catalanismo. Por eso, en honor a la verdad, acaban decidiendo lo mismo, acaban haciendo lo mismo y acaban abrazándose. Porque son exactamente lo mismo, de la misma manera que podrías decir que los partidos españoles responden a una cultura política conjunta. Después de eso ya vendrá la lucha interna por la hegemonía, y por los cargos, y por la pasta, por decirlo de una manera menos fina y menos elegante que la hegemonía. Y ahí sí. Pero, claro, cuando esa hegemonía, o esos cargos y esa pasta, están en riesgo, es cuando se abrazan como si fueran boxeadores sonados que se sostienen en el ring abrazándose. Que es lo que han hecho ahora Convergència y Esquerra. Porque mire un pequeño detalle que no se está percibiendo. Convergència y Esquerra siempre habían tenido, desde el año 84, mayoría absoluta en el Parlamento de Cataluña. En estas elecciones por primera vez la perderán. Si se hubieran presentado por separado también la perdían. Simplemente es que, ante una situación de pérdida de apoyos y de votos, lo que han hecho ha sido ir juntos para disimularlo. Los dos. Porque la pérdida era de los dos y el disimulo es de los dos. Y los dos juntos tendrán menos que lo que han tenido en los últimos 31 años.

Convergència y Esquerra siempre habían tenido, desde el año 84, mayoría absoluta en el Parlamento de Cataluña. En estas elecciones por primera vez la perderán. 

¿Cómo se ha organizado la asignación de puestos en la lista?

Como siempre, a dedo. ¿Y cómo se ha hecho la asignación de puestos en la lista de la CUP? Exactamente igual, a dedo. Se reúnen unos cuantos en una habitación y en esa habitación deciden pues tú el primero, tú el segundo, tú el tercero, tú el cuarto, tú el quinto. Hoy la Ley Electoral obliga a que haya unas mujeres allí, una cosa rara, unas mujeres, un momentito, que vamos a ponerlas, y ya está. Y luego eso, en el caso tradicional se sometía a una ratificación. Eso es lo que hacían antes Convergència, Esquerra y han hecho ahora las CUP. Y en el caso de la lista de Convergència y Esquerra, ni siquiera. ¿Cómo se hacen las listas electorales? Mira la de la CUP cómo ha sido. ¿Por qué está el señor Baños de número uno? ¿Y el número dos, y el número tres? ¿De dónde han salido? De una decisión de la dirección, que decidió: tú uno, tú dos, tú tres. Y ante eso ya, a las bases se les somete. ¿Estáis de acuerdo con esto, sí o no? El 80, 90 o 99% votan que sí, y marchando, como siempre. Ahora ya, si entramos en los detallitos de por qué éste... Pues porque este le dijo al otro no se qué. Pero, en fin, no tiene mayor historia.

No obstante, es extrañísimo que el candidato presidencial sea el número cuatro. ¿Esto tiene algún tipo de precedente o ilustra alguna idiosincrasia local?

Esto responde a una cosa. En esta pequeña lucha, como decía, por los cargos y por la pasta pública, entre Convergència y Esquerra, Esquerra llevaba un año resistiéndose al hecho de ir en coalición con Convergència porque podía superar a Convergència. Pero esto se rompe en una famosa reunión entre CDC, Esquerra, Òmnium y ANC (Assemblea Nacional de Catalunya), en la cual Junqueras hace rendición incondicional. Luego Junqueras ha ido llorando por las esquinas, como le caracteriza, diciendo que es que no pudo resistir la presión de Convergència. Y cabe ahí un paréntesis, quien no es capaz de resistir la presión de Convergència, ¿será capaz de resistir la presión de España? Cerremos paréntesis. Entonces, al no resistir la presión de Convergència, y tener que darle a todo esto una apariencia de movimiento popular, algo que no es más que una coalición electoral de toda la vida, ahí vino primero la búsqueda de quién sería el número uno. Hicieron ofertas a varios.

¿A quién, por ejemplo?

Pues, mira, que yo sepa, a Josep Carreras, a Carles Viver Pi-Sunyer, o a alguno más estrambótico, que ahora no recuerdo, del estilo de Lluís Llach, cabeza de lista por Girona, del tipo ponga un famoso en su mesa. Todos estos fueron diciendo que no, por razones y motivos diversos, y entonces al final pues quedó Raúl Romeva. Luego, estaba claro, por imperativo legal, que tenía que haber dos mujeres, con lo cual ya las tenían, que eran las de ANC y Òmnium, que tan fielmente se habían sometido a todos los mandatos y estrategias que Mas había ordenado en los últimos cuatro años. Y de cara a esto, tanto le daba a Mas ir de número dos, teniendo en cuenta que no podía ir de número uno. Claro, aquí igual hay otro elemento, que usted conoce, pero que en España no suelen conocerlo, y es que en Cataluña esto de hacer oposición es de mal gusto y no se puede hacer. Por lo mismo, ganar también es feo. Con lo cual, quien gana, lo tiene que disimular. Hay que ser humilde, hay que ser modesto y tal. Por todo eso, Mas va de número cuatro. Forma parte de esa cultura kumbayá, en la cual los valores son los valores de los perdedores. Por eso jamás ganan la independencia, y por eso jamás harán un Estado independiente. Son valores de perdedores. Son los valores de la modestia, la humildad, la sencillez.

¿Valores protestantes?

No. Son valores franciscanos. En absoluto son valores protestantes. Ni siquiera son valores católicos. Son valores franciscanos. Por eso alguien había definido con mucho acierto a la CUP como el avatar franciscano del pujolismo.

Bueno, la última. ¿Ha abandonado el independentismo, si no estoy equivocado, o su militancia en él?

No. He abandonado Cataluña. Y no, no milito. He abandonado la militancia, pero es un abandono mucho más profundo. Los catalanes jamás conseguirán estos objetivos. Yo por eso no tengo nada que ver con esa mentalidad, con esa manera de hacer las cosas. Me resulta repugnante. Una Cataluña y unos catalanes como una provincia española, que se dedica a permanecer, no me interesa. Me interesa como un Estado. Y me interesa para conseguir un Estado independiente. Un Estado que es poder. No una cultura kumbayá de manifestaciones y procesiones. Y por lo tanto lo que he hecho ha sido dejar la vida pública catalana, no la vida política, sino cualquier tipo de actividad pública en la nación catalana. No me interesa. Lo que he dejado ha sido Cataluña.

Me resulta repugnante. Una Cataluña y unos catalanes como una provincia española, que se dedica a permanecer, no me interesa. Me interesa como un Estado. Y me interesa para conseguir un Estado independiente. Un Estado que es poder. No una cultura kumbayá de manifestaciones y procesiones

¿Cree que esto será eterno? Este proceso de procesiones…

Sí, mientras dure el catalanismo. El catalanismo es eso.

Y ¿no le ve final?

No, el catalanismo es eso. Llevan más de un siglo haciendo eso, y seguirán haciéndolo. Luego habrá comportamientos electorales diferentes. Vamos a ver, salvo que pase algo. Pero una situación de una cierta estabilidad, un marco europeo, una democracia de baja calidad, lo que es España, y tal y cual, eso dura indefinidamente. Si lo que ocurre ya es un cambio de Régimen, una guerra y cosas de ese estilo, pues eso reparte de nuevo las cartas.

¿Una invasión de zombis?

Sí, una invasión de los ultracuerpos, cosas así. Bueno, había una frase de estas de las que se suele decir por aquí: nunca hay un viento favorable si no se sabe adónde se quiere ir. Y es lo que les pasa a estos. ¿Qué han hecho a lo largo del Procés? Con muchísimo menos se han hecho independencias en otros países de Europa y del mundo. ¿Qué es lo que hicieron cuando se hundió el Régimen de la Restauración y cuando el Rey salió huyendo? ¿La independencia? No. Para nada. Una autonomía de chicha y nabo. ¿Qué es lo que hicieron en el año 36 cuando el poder estaba en la calle? ¿La independencia? Nada en absoluto. ¿Qué es lo que hicieron en el 75 o 76? ¿La independencia, como lo que hicieron en la Unión Soviética? En absoluto. Y, ¿por qué? Porque desean España, quieren España. Y desean España porque es lo que les justifica, lo que les alimenta y lo que les da satisfacción moral.  Y por lo tanto seguirán siéndolo siempre. Quieren serlo. 

Alfons López Tena (Sagunt, 1957), notario, militó en CiU en el periodo 1989-2010 --fue, junto a David Madí, el único miembro del Consell Nacional del partido que se autodefinía como independentista--. A propuesta de CiU, fue vocal del Consejo General del...

Este artículo es exclusivo para las personas suscritas a CTXT. Puedes suscribirte aquí

Autor >

Guillem Martínez

Es autor de 'CT o la cultura de la Transición. Crítica a 35 años de cultura española' (Debolsillo), de '57 días en Piolín' de la colección Contextos (CTXT/Lengua de Trapo) y de 'Caja de brujas', de la misma colección. Su último libro es 'Los Domingos', una selección de sus artículos dominicales (Anagrama).

Suscríbete a CTXT

Orgullosas
de llegar tarde
a las últimas noticias

Gracias a tu suscripción podemos ejercer un periodismo público y en libertad.
¿Quieres suscribirte a CTXT por solo 6 euros al mes? Pulsa aquí

Artículos relacionados >

50 comentario(s)

¿Quieres decir algo? + Déjanos un comentario

  1. David jFG

    La predicción de Lopez Tena en esta entrevista se ha cumplido.

    Hace 5 años

  2. Miguel Angel

    Prefiero a los "buenos" como este señor dice que a los cinicos como él. Es mas peligroso, que Althusser.

    Hace 6 años 5 meses

  3. enric c.casanovas

    Si potser si, però en les seves declaracions al Cuni va dir, que un professor d' historia, l'hi va dir que els castellans portaven 500 any someten-nos i que ens coneixien massa i que no hi teniem res a fer. Jo crec que aqui rau el seu defecte. Mai no ha cregut que seriem capaços. En el fons aixó es por, encara que no ho admeti. La vida es canviant i les coses no es repeteixen eternament. Aquest es el seu error : se l'hi ha trencat la fe.

    Hace 6 años 11 meses

  4. Kimi

    Total y absolutamente de acuerdo con López Tena. Por el momento se está cumpliendo exactamente todo lo que él dijo en este fabuloso artículo. Desde el gobierno de Catalunya no se van a atrever a declarar la independencia porque CiU/ERC no tienen valor para hacerlo. Lo único que les interesa es mantenerse en el poder el máximo de tiempo posible y es exactamente lo que están haciendo. Y paralelamente a esto a PP/PSOE/C's les interesa que CiU/ERC digan que buscan la independencia porque así PP/PSOE mantienen una masa crítica de votantes que les sostiene en el poder a pesar de estar pringados de casos de corrupción por todos lados. Gracias a CiU el PP/PSOE se mantienen en el poder en el conjunto de España. Si no fuera por eso su pérdida de votos habría sido aún mayor. La única posibilidad que veo para el tema de la independencia es que PP/PSOE caigan por debajo del 30% y PODEMOS gane de forma que un referéndum vinculante sea autorizado; muy difícil ya que por ser comunistas declarados tienen un techo de votos en el 20% de la población. Porque está más que claro que declarar la independencia unilateralmente desde catalunya no se van a atrever. Si algún día la independencia llega espero que Catalunya pueda contar con personas como López Tena en el gobierno. Ha sido el único político catalán decente que he conocido. Yo le echaré de menos.

    Hace 6 años 11 meses

  5. charnegobarna

    /independeciacatalunya.wordpress.com/ El lado oscuro QUE NO ES LA DEMOCRACIA. JxS y la CUP aprueban una resolución para celebrar una "consulta", por supuesto "vinculante", acordada o no acordada (?), y elecciones constituyentes 6 meses después. De todo lo que se dijo ayer en el Parlament, hay una cosa que me produce gran desazón. Una "comisión de seguimiento" institucional de la convocatoria. Se me ponen los pelos como escarpias de que van a ir a los comités de empresas y a los trabajadores/as a presionarnos para que seamos independentistas, o seremos excluidos, presiones a las direcciones de las empresas, algo así como marcar con una estrella moral a quienes no sean independentistas. O en mi barrio, o en mi comunidad de vecinos, y en mi asociación, o en cualquier ámbito de mi vida. En España que yo sepa jamás hemos tenido comisiones instucionales sobre convocatorias futuras. Y en creo que tampoco en el resto de países democráticos de este mundo. Espero que ante este nuevo 9-N, si vuelven a ir el 25%, y de ese 25% se consigue más del 50%, alguien se le ocurra hablar del "derecho" a la independencia. Por que eso sería anti-democrático.. Todo con los antecedentes de un plebiscito (término que significa una persona un voto), perdido, y un 9-N unilateral e impuesto que resultó un enorme fracaso. Con esas alforjas, el independentismo debería dejar de hablar de "democracia". Que le pongan nombre a la imposición, unilateralidad, etc, y al resto de comentarios a la mayoría que no opinamos como ellos. Mientras tanto, vendiendo medias-verdades a la gente que tiene todo su derecho a creer en una Catalunya independiente. Y se les volverá en su contra. La gente entiende las ideas, aunque haya algunos empeñados en creer lo contrario. Y jugar con los sentimientos de las personas. Me gustaría encontrar una persona con ideas independentistas, sólo una, capaz de explicar dónde está la coherencia, más allá de la fé política, pragmatismo, odio o victivismo. Y los Podemitas nos sumaremos a la causa, como la CUP a los presupuestos. Fé política. Y siguiendo sumando lo que no tienen. Más engaños. Cuando desde la izquierda catalana se pidió revertir los recortes de Artur Más en sanidad, educación y dependencia, simplemente el independentismo se negó. El tiempo les pasará la factura, sin duda. Saludos. Todo por el S.E.O.

    Hace 7 años 5 meses

  6. Charnego

    https://independeciacatalunya.wordpress.com/ Pásate al lado oscuro Diccionario independentista castellano-catalán : Derecho a decidir : Referéndum unilateral Vinculante : Referéndum sí o sí, según estándares interncionales Pragmatismo : Reconocimiento UE e internacional al process Constitucional : Sin necesidad de pactos con el “Estado” Proceso constituyente : 9-N-BIS 25% participación Autodeterminación : +50% del 25% participación Bloque independentista : Partidos independentistas y no-independentistas catalanes Diputados nacionalistas Congreso : Minoría de 332 sobre 350 Resultado plebiscitos : Se ganan con menos del 50% Elecciones : Convocatoria impuesta, unilateral preguntas, quórum y resultados Anti-catalanistas : Cualquiera no-independentista Patriota : Independentista catalán Economía independentista : Subida de impuestos ya se verá Expolio fiscal : España nos roba Fortuna nacional : Estado español Opiniones catalanas : Exclusivamente las independentistas Democracia : Imposiciones vinculantes, impuestos e irrevocables Pactos : Los acordados unilateralmente por el independentismo Acuerdos políticos : Los acordados en ausencia de los partidos no-independentistas Elecciones constituyentes : Las que se acuerdan ignorando la Constitución Hoja de ruta soberanista : Democrática, pactada, consensuada y con garantías Aceptación propuestas : Sólo las que sean independentistas o complementarias Maestro picador y picapedrero. Pasaros al lado oscuro.

    Hace 7 años 5 meses

  7. Charnego

    https://independeciacatalunya.wordpress.com/ Pasaros al lado oscuro Diccionario independentista castellano-catalán : Derecho a decidir : Referéndum unilateral Vinculante : Referéndum sí o sí, según estándares interncionales Pragmatismo : Reconocimiento UE e internacional al process Constitucional : Sin necesidad de pactos con el "Estado" Proceso constituyente : 9-N-BIS 25% participación Autodeterminación : +50% del 25% participación Bloque independentista : Partidos independentistas y no-independentistas catalanes Diputados nacionalistas Congreso : Minoría de 332 sobre 350 Resultado plebiscitos : Se ganan con menos del 50% Elecciones : Convocatoria impuesta, unilateral preguntas, quórum y resultados Anti-catalanistas : Cualquiera no-independentista Patriota : Independentista catalán Economía independentista : Subida de impuestos ya se verá Expolio fiscal : España nos roba Fortuna nacional : Estado español Opiniones catalanas : Exclusivamente las independentistas Democracia : Imposiciones vinculantes, impuestos e irrevocables Pactos : Los acordados unilateralmente por el independentismo Acuerdos políticos : Los acordados en ausencia de los partidos no-independentistas Elecciones constituyentes : Las que se acuerdan ignorando la Constitución Hoja de ruta soberanista : Democrática, pactada, consensuada y con garantías Aceptación propuestas : Sólo las que sean independentistas o complementarias Mestro picador y picapedrero. Pasaros al lado oscuro.

    Hace 7 años 5 meses

  8. charnego

    https://independeciacatalunya.wordpress.com/ Dicen las lenguas viperinas que que el anuncio de Puigdemont de pedir un referendum consensuado es sólo una estrategia para justificar la vía unilateral. Y es que hay muchos mal-intencionados. Y pre-democráticos

    Hace 7 años 5 meses

  9. Charnego

    independeciacatalunya.wordpress.com Anuncio en la prensa a página completa, pagado con mis impuestos y firmado por la Generalitat de Catalunya. “Un centenar de atletas olímpicos y una treintena de atletas paraolímpicos, embajadores de Catalunya al mundo”. Empieza a ser obceno el uso partidista de los estamentos y recursos catalanes, que sólo representan a una parte. Es vergonzoso. Os estáis con nosotros, o estáis contra nosotros. Habéis conseguido dividirnos en dos a la sociedad catalana. Ahora estáis intentando que nos odiemos. El independentismo catalán aplica movimiento político y social de carácter totalitario, unilateral y excluyente.

    Hace 7 años 7 meses

  10. Charnego

    independeciacatalunya.wordpress.com Anuncio en la prensa a página completa, pagado con mis impuestos y firmado por la Generalitat de Catalunya. “Un centenar de atletas olímpicos y una treintena de atletas paraolímpicos, embajadores de Catalunya al mundo”. Empieza a ser obceno el uso partidista de los estamentos y recursos catalanes, que sólo representan a una parte. Es vergonzoso. Os estáis con nosotros, o estáis contra nosotros. Habéis conseguido dividirnos en dos a la sociedad catalana. Ahora estáis intentando que nos odiemos. El independentismo catalán aplica movimiento político y social de carácter totalitario, unilateral y excluyente.

    Hace 7 años 7 meses

  11. Juan Rodriquez

    Hace 7 años 9 meses

  12. Agustí

    Agustí Per a tots els que critiqueu en López Tena, Avui 3-01-16, estem on estàvem o no? cada vegada te més raó.

    Hace 8 años 2 meses

  13. Miquel

    Fins avui el diu és el que veiem. Per aquest motiu m'agrada la seva exposició. Els que creguin el contrari que es retratin, será interesante llegir la seva exposició.

    Hace 8 años 4 meses

  14. Blanca Alsina

    Xavier Escolano i Traver. M'interesa la teva opinió de primera mà sobre el que penses. Totes les opinions tenem alguna part de veritat. Aquest proces és complexe . Molta gent, cada cop més gent, volem que acabi amb un resultat real: independència ja. Si hi ha un perill de que no acabem així, ens cal saber.ho per evitar.lo Si consideres que aquest diari digital no permet ser més clar, t'ofereixo l'espai petitet de la meva blog: www.cucadellum.org -- Blanca Alsina.

    Hace 8 años 5 meses

  15. David

    Al Sr López li agrada "épater les bourgeoises". I ara que no té faristol per a arengar les masses, ara va d'enfant térrible.

    Hace 8 años 5 meses

  16. Albert

    Diu exactament la veritat. Algú es pensa que aquesta "Generació Iphone" seria capaç de manifestar-se dia rera dia, enfrontar-se a les autoritats etc etc...? Aquí tothom està esperant que els polítics (la majoria acomodats, per no dir tots) treguin a tothom les castanyes del foc. Doncs no, té tota la raó l'Alfons, això és un teatre, si surt majoria d'idependentistes la funció es perllongarà i si no, acabarà molt abans. Aquesta serà la diferència. Quan es vegi que la llista del Mas (que exigeix ser president per alguna cosa, per romandre-hi 4 anys més a la poltrona i no pas per fer cap procès d'independència) no fa res, la Forcadell, el Jonqueras i companyia probablement l'abandonaran. Ja buscarà acords amb PSC, UDC o inclús PP si cal... Al López Tena li passa si fa no fa com al Xavier Rius, d'E-notícies. Independentista, sí, però tocant de peus a terra...

    Hace 8 años 6 meses

  17. Robert

    Votos votos, lo único que quieren son votos. Ahora mismo no creo que haya un partido político decente en España (Catalunya se lleva la peor parte con eso del movimiento independentista no abre los ojos a los ladrones que se llevan el dinero mientras promueven el sueño de otros) y vuelta a votarles porque es lo único que tienen para conseguir el independentismo. Todos ladrones, títeres y desalmados.

    Hace 8 años 6 meses

  18. uridume

    LT, quina llàstima haver d'acabar així. Rancúnia i amargura.

    Hace 8 años 6 meses

  19. Javier

    Para los que siempre mencionan los 2 millones, o el millón y medio: los datos estadísticos más analíticos y rigurosos hablan de cifras mucho más bajas. Por ejemplo, esta última diada, cerca de 500mil personas . Si bien se trata de manifestaciones absolutamente exitosas en la historia de nuestro país y del mundo occidental, está muy lejos de ser un 30% de la población, como tanto ha insistido el President Mas y otros muchos independentistas. Quizás, la idea errónea de un volumen muy superior al que ha habido ha provocado decisiones precipitadas y poco realistas. http://www.cronicaglobal.com/es/notices/2015/09/el-11-de-septiembre-solo-concentro-a-530.000-personas-en-la-meridiana-25099.php

    Hace 8 años 6 meses

  20. mister pep

    Podria ser que tingui raó… per això mateix li dic, senyor Tena: no se'n vagi gaire lluny que potser ens caldrà aquesta sapiència seva i sobretot aquesta mala hostia per tal de culminar el procés amb èxit.

    Hace 8 años 6 meses

  21. Salvadó

    Sobre el resentimiento de Alfons López Tena… Mientras el president Mas pactaba con el PP y efectuaba los recortes sociales más brutales de la historia reciente en esa Catalunya a la que ahora quiere libre y pura, López Tena picaba piedra y cofundaba con fervor lo que luego se ha llamado soberanismo catalán. Luego llega la transfiguración del mesías Más, ungido por su padre dios Pujol y se apropia de toda la cosecha sembrada por otros, con la finalidad principal de camuflar la podredumbre dentro de su partido y, está por demostrar, posiblemente de si mismo. ¿Alguien recuerda los asistentes a la celebración del 11 de septiembre, convocados por la ANC, antes de que los oportunistas poderosos se sumaran a la convocatoria? Muy pocos, poquísimos. Desde el poder que le otorga el estado español, el gobierno de Catalunya instrumentaliza todos los medios públicos de radio, prensa y televisión, y consigue contagiar a muchos privados, recogiendo muy oportunamente los anhelos, más o menos intensos, del independentismo viejo y del nuevo que surge con esa masiva manipulación. Como no estar resentido, cuando te roban descaradamente tu obra y tus ideas... Y como colofón a este escrito, y fuera del resentimiento, que las personas e instituciones reflexionen sobre la utilización de los símbolos en Catalunya. Colocar un mástil de acero inoxidable culminado por una estelada en el lugar más céntrico de la ciudad, pagado por los contribuyentes catalanes, catalanes-españoles o españoles, es un abuso intolerable. No representan a todos los administrados, esas actuaciones tomando partido a ultranza sin tener en cuenta la diversidad, tiene un nombre... Culto al pensamiento único= fascismo. Que un individuo cuelgue una bandera en el balcón de su casa, puede ser de mejor o peor gusto, también puede contravenir las normas urbanísticas, pero es totalmente aceptable en el marco de la libertad de expresión. Pero las instituciones, en Catalunya, están flirteando con actitudes muy peligrosas. De momento, la tolerancia de los contrarios a las tesis independentistas se va acercando a la santidad... ¿Hasta cuando? Finalmente, esta estrategia de saturación del movimiento independentista empieza a provocar indigestión, que alguien defienda sus postulados es lógico y legítimo, pero inundar todos los espacios con la misma canción nos hace volver a la idea del pensamiento único. Hay que respetar que mucha gente no comulga con la idea del futuro perfecto de la Catalunya independiente. Desde Catalunya, discrepando con respeto...

    Hace 8 años 6 meses

  22. Julio

    Todo esto se visualizará con gran esplendor el día que la ANC por boca de su presidente Jordi Sánchez haga un llamamiento a los catalanes, como ha prometido, a ejercer la desobediencia civil pagando sus impuestos la Hacienda catalana. No quiero hacer de adivino, pero sí de apostador. Me juego lo que sea a que, salvo algún rico suicida y un par de fieles creyentes, nadie más dejará de pagar sus impuestos a la Hacienda española y, por supuesto no los pagará también a la Hacienda catalana, si es que existe. Será la prueba del algodón.

    Hace 8 años 6 meses

  23. Antoni

    Sembla que darrerament, els independentistes, a ALFONS LÓPEZ TENA, no li fan cap mena de cas. D'avant le manca de públic, s'ha decantat per fer pallasades per als no independentistes

    Hace 8 años 6 meses

  24. Salvador

    Sorprendente opinión de uno de los adalides del Procés… Sin entrar en análisis de su escrito, ya hay aquí bastantes alegatos, además de algún psicoanálisis exprés… no se contemplan cuestiones simples pero cruciales: La independencia de Catalunya es imposible por cauces legales, está escrito en la ley suprema de la que emanan el resto de leyes, la Constitución española, análoga o similar a la de la mayoría de estados europeos, Norteamérica y otros ¿afortunados? países del planeta. Todos ellos democracias limitadas, donde el poder de los ciudadanos, frecuentemente, consiste en votar cada 4 años pequeños e importantes matices de la forma de gobierno. Fuera de ahí queda poco espacio razonable, la ley es la única garantía que puede impedir que la barbarie presida nuestras vidas. Los ciudadanos de Catalunya, ¿están dispuestos a romper las reglas, echarse al monte y pelear hasta el límite máximo de sus fuerzas y con todas las armas posibles? Esa es una de las preguntas claves, una repuesta afirmativa podría abocar a un retroceso en todos los ámbitos en Catalunya de difícil cálculo… Por comparar, el llamado y poco razonado déficit fiscal sería calderilla ante lo que se podría perder… Otra cuestión poco o nada debatida. Los independentistas ya viven en el espacio que creen será su país, pero hay una parte de ciudadanos que, si Catalunya proclamase y, después de una cruenta y larga lucha, consiguiera esa independencia, quedarían automáticamente fuera de su país, España. No es difícil adivinar que en estos casos, la democracia, las mayorías, no van a convencer a nadie para que elimine de su mente sus sentimientos. Esos ciudadanos, que en estos momentos no se dejan oír, silentes y expectantes… ¿Cómo reaccionarán si finalmente se rompe todo? Estamos en una encrucijada que difícilmente cambiará el estatus actual del conjunto de España. Los riesgos y las consecuencias no las explica nadie pero muchos las imaginamos. Se podría romper absolutamente la convivencia; no ya con el resto de España, por supuesto, si no entre los propios residentes en Catalunya. Y en el caso que la mayoría de Los catalanes fueran independentistas y consiguieran esa independencia; como muchos dicen, de manera pactada, amigable y respetuosa para no provocar ningún trauma a nadie, España y Europa incluidas, se podría dar la graciosa paradoja que en todos los medios de comunicación, la educación y en todos los ámbitos de Catalunya se impusiera un amigable bilingüismo català- castellano al cincuenta por cien. Porque, esa es la realidad de las calles en las ciudades y, en menor medida pero también, en los pueblos del Principado…. Finalmente y con propósito de enmienda…. ¿No hay causas en el mundo más sangrantes e injustas que merezcan nuestra atención y esfuerzo? La pobreza extrema, la desigualdad, el racismo, la intolerancia religiosa, la corrupción, el imperialismo, etc, etc. Habrá quién piense que lo cortés no quita lo valiente, pero nunca se han visto en Catalunya, y por supuesto en ningún lugar de España, las mareas de gentes vestidas de amarillo con el único afán de enarbolar una bandera y corear una patria. ¿Nada más merece la pena? ¿Es eso o nada? Si es así, es para sentirse absolutamente desolado….

    Hace 8 años 6 meses

  25. carrasclet

    Ha sido llegar al párrafo dónde este "sr" afirma que la CUP no es rupturista y dejar de leer. Es lo q tiene ser un rabioso resentido. Cualquier catalan(a) q se haya interesado minimamente por la politica los ultimos años sabra q este individuo no es mas q un egolatra, un vividor, un cadaver politico

    Hace 8 años 6 meses

  26. Ran

    Sólo leo odio, rencor, resentimiento, amargura, relájese que la vida es algo más que todo eso y respete la posición de los demás. Los demás también existen y tiene su derecho a ser como son y usted no tiene ningún derecho a exigirles nada. Usted presente sus ideas y mire quien las sigue y si no las sigue nadie y nadie le vota, tiene dos opciones o seguir luchando por ellas o marcharse, pero sin odio sin acritud hacia los demás. Todos están equivocados menos usted??? Porfa.

    Hace 8 años 6 meses

  27. Meritxell

    Mercès, Alfons, algú ho havia bé de dir tan clar… I l’ANC diu encara que no acceptarà claudicacions i que cal preparar-se per a la despbediència civil... :)) Tal vegada a algun processaire li caurà la bena dels ulls després d’aquesta lliçó... Tant de bo t’ho repensis i no abandonis la militància, ens calen més polítics com tu que saben el pa que s’hi dóna a Espanya... i a Catalunya. M’estic rellegint el teu llibre aquests dies, n’estic fruint encara més que el primer cop.

    Hace 8 años 6 meses

  28. Paula

    ¿El Sr. López Tena quiere decir que para ser independiente habría que entrar en guerra con España? ¿A eso se refiere?

    Hace 8 años 6 meses

  29. Xavier Escolano iTraver

    La censura del diari no ha permès la contesta al sr TENA,pero no podreu ,que fora de las vostres pagines ,es faci publica,i per descomptat amb la vostre censura inclosa,tinc el dret,i puc fer-la per el meu coneixement del sr Tena.salutacions,

    Hace 8 años 6 meses

  30. Sergi

    L'única veu preclara en aquest país ridícul que és Catalunya.

    Hace 8 años 6 meses

  31. Jeffy

    Sr Tena: Aquí l'únic derrotisme, victimisme i castracció evident de llibertat de decisió és la seva personal. En tota la història de Catalunya, mai, de cap manera, s'havia arribat a unir tant d'esperit ciutadà en acció i en forma per optar a aixecar-se x 1er protestar (Estatut retallat), votar (Consulta, tot i ser "no vinculant") i ara ja possar dates de vot oficial de govern. No fotem cagarel.la. La gent no és idiota, malgrat la manipulació de CiU i ERC. La societat catalana real hem propiciat l'estat actual de les coses. El desencaix amb Espanya és molt gran per a molta gent diferent de tarannàs molt diversos. Ara més q mai es pot, i al 2015 ja no és factible fusilar ningú q "emprenyi" com al ja vell s.XX. Potser els incapaços d'acceptar el no ser els líders designats com vostè son altres més dels q s'ofeguen i pretenen ofegar amb por els desitjos dels q venen empenyent amb força. És el moment de la gent i de les idees, ara més q mai. Passi o deixi passar. Així de fàcil. Salut i visca Catalunya :)

    Hace 8 años 6 meses

  32. Carles

    Sr. Tena: si vosté hagués criticat els polítics, que paren el moviment ciutadà, li daria la raó... i més que digne la seva sortida de la política... però... com s'atreveix a criticar a tot un poble? Un poble que fa tot el possible per a ser idependent, que ho té clar, que ha apostat per líders de la societat civil com l'ANC i no per els polítics, i que es víctima d'un establishment català que saboteja el procés? El procés és lent, i CiU juga a la puta i a la ramoneta, com sempre, però el poble no és idiota. D'aquí que cada cop CiU tregui menys vots però el vot global independentista puji... que no el vam escollir a vosté? Superi-ho o retiri's a la seva notaria a plorar, però deixi d'insultar als catalans, home...

    Hace 8 años 6 meses

  33. pandugar

    Muy de acuerdo.Creo que falta alguna referencia a la crisis y a la «catarsis» del 15M donde todos fueron insultados por igual...pero me deja buen cuerpo leer a un líder independentista al que ya acusarán de anticatalan

    Hace 8 años 6 meses

  34. guillem

    Hola. No crec que sigui un atac a l'independentisme. Em penso que és, primer de tot, un article sincer. Hauriem de valorar la sinceritat en personatges públics o que ho han estat, perque són persones i tenen molt a dir també des de la lletjor del que senten. I, segon, és en aquest aspecte que hi estic força d'acord. Si alguna cosa li cal a un poble és tenir una mica més d'orgull per la seva lletjor i aplicar-lo més que la il·lusió i l'insuls civisme. Els enemics de la cultura popular a Catalunya no poden ser els dolents fàcils d'una pel·lícula infantil. Ni els bons poden ser els guapos, els correctes i els que es lleven d'hora. Tan de bó sentíssim als mitjans crítiques tan ferotges com aquesta, ens ajudaríen a avançar molt més que l'autocomplaent repàs de les bajanades españoles.

    Hace 8 años 6 meses

  35. com tu

    Res de nou. Mateix discurs de sempre.Tant coheren,com ensupit.

    Hace 8 años 6 meses

  36. Joan E. M.

    L'Alfons té molta raó, malgrat que parli des del ressentiment i la frustració; però què voleu? Entre el seu caràcter (fort i un tan egòlatra, no seré jo qui ho negui) i les calúmnies que ha rebut de gran part de l'independentisme (a més de suportar les de l'espanyolisme) pel fet de ser clar i sincer sobre el procés, doncs és ben comprensible que tingui un discurs derrotista. El problema és que, tot i així, té raó: el procés està mancat de serietat (no s'han dut a terme les accions prèvies per efectuar correctament el trencament amb l'Estat espanyol, com ara la de fer que tots els catalans tributin a la Hisenda catalana) i tot discurs desproveït del sentit nacional que li correspondria al nou Estat català (cosa que podria ocasionar un desencís per part dels ciutadans de distinta parla, com ara els castellanoparlants, que podria ser utilitzat per l'espanyolisme que resideix a Catalunya per deslegitimar el procés en plena fase operativa). La seva dura crítica contra els que lideren el procés, mal us pesi, és ben versemblant (només cal veure en què va acabar el 9N, d'un referèndum a una consulta no vinculant, tot per no desafiar la legalitat espanyola, cosa que un dia o altre s'haurà de fer; d'altra banda, no van complir amb els seus votants, ni CIU ni ERC). I respecte a l'apunt que fa del poble català, jo destriaria més sensibilitats de les que l'Alfons fa: dins l'independentisme tenim interessats en mantenir Catalunya sotmesa a les elits espanyolistes de Catalunya, tenim fanàtics d'un líder o un partit determinant (sigui o no independentista), tenim persones naïfs i que ignoren les causes i conseqüències d'un procés d'aquestes característiques (i crec sincerament que és la major part de l'independentisme, però això té fàcil solució; el problema seria si estarien disposats igualment a assumir-les o no, i aquí caldria raonar-los que per la llibertat val la pena donar-ho tot, i quan dic tot és TOT) i, finalment, tenim els independentistes que ho són de debò i que saben el que estan fent (una minoria). El procés no va bé, i en López Tena, com sempre, ens ho diu (s'estigui o no d'acord amb la seva visió derrotista, però la base és la que és, molt versemblant i encertada).

    Hace 8 años 6 meses

  37. Israel

    Interessant opinió. Tant de bo t'equivoquis.

    Hace 8 años 6 meses

  38. Núria

    ai Alfons, ets el teu pitjor enemic i et converteixes en el nostre, el de la gent, enemic del teu propi poble.

    Hace 8 años 6 meses

  39. Monica

    Abans de res, sento moltíssim la posició del Sr.Lopez Tena. Sempre l he admirat profundament i l hi he dit sempre que he pogut. No soc ningú rellevant però si admiradora del Sr. Tena. Tb soc psicoanalista lacaniana, i no hi ha cap poble ni persona pura, ni tant sols ningú que s ajusti al 100% a cap anàlisi. Si tenim totes aquestes tares i mes, doncs lluitem hi des de dins. Sinó la solució es: sóc unionista???? Ho trobo covard i pobre! Es com quan en una feina et diuen: aquest es el teu equip i aquestes les eines que tens per aconseguir-ho. I no, no pots dir que amb això no ho aconseguiràs, pa si ho fas: al carrer!

    Hace 8 años 6 meses

  40. carlos

    L´ego ferit fa molt de mal... pero aixo es massa.

    Hace 8 años 6 meses

  41. @JosepLDT

    Señor Lopez Tena, como tu escribes en castellano en la misma lengua te respondo, me conoces, hemos discutido en Twitter varias veces. Siempre acabas bloqueando al que opina distinto, tu y tus "alter egos". Para que los de fuera de Catalunya te conozcan dire lo que pienso de ti, yo y muchos mas tambien. Hubo una epoca en que tu liderabas el movimiento Independentista, en que todo pasaba por tu partido Solidaritat x Independencia, pero llego un dia, en que Mas (en el que creo menos que en ti) empezo a dejarse llevar por la fuerza de la calle, en esos momentos te sentiste apartado y empezaste a zancadillear lo poco que Mas estaba dispuesto a hacer, pero el sumum llego en las ultimas eleccioens al Parlament de Catalunya donde fuisteis ninguneados, en lugar de asumir que parte de culpa teniais el ataque por parte de ti y algunos acolitos fue practicamente bochornoso, y ahora, cuando Mas convoco las del 27S ya no pudiste aguantar la presion y... te retiraste de la politica... pero veo sigues con las zancadillas. Y aunque creo en ti mas que en Mas repito (pero de momnento le apoyo por que hace lo que se espera de el), y a pesar de ello te digo solo una frase: QUE MALA ES LA ENVIDIA SEÑOR NOTARIO!

    Hace 8 años 6 meses

  42. Mj

    A veure aquest senyor si volia fer alguna cosa en aquest país no hauria de haver-se ajuntat amb el "senyor " La porta ( espècie de draculin festiu de joveníssimes brasileres ) . Ara que calli i deixi actuar els altres ...

    Hace 8 años 6 meses

  43. MariaAr

    Déu n'hi do la conspiranoia. O el despit de no ser-ne protagonista. Quin greu això que ens dius, López-Tena... Bàsicament peques de CALCULADOR. S'ha de lluitar per la justícia. En això consisteix la vida humana. Això anima el catalanisme. Un estat més just. Si tens més raó que la que em sembla, i realment no ens va bé... Voldrà dir que no hem estat a l'alçada d'aconseguir-ho, no pas que no fos bo d'intentar-ho. LA RESTA SÓN EXCUSES. Si creus que seria bo, alia't amb els que també ho creuen (fins i tot si sospites que n'hi ha que només diuen que ho creuen). Perquè no et toca a tu decidir sobre els designis més profunds de les ànimes humanes. Et toca tan sols ser valent per defensar el que és just.

    Hace 8 años 6 meses

  44. ZZB

    O sea que las "pruebas" de este iluminado son que la bolsa no baja, la monarquía española está tranquila (qué sabrá él; de momento cara muy relajada no se le ve al felipito) y PP, PSOE y C's no han hecho coalición (como si fuera posible hacerla a pocos meses de elecciones generales en España). Si el 27S hay por ejemplo un 53% de voto para Junts pel Sí + CUP, vamos a ver si la bolsa baja o no (dicho sea de paso, lleva ya bajando un buen rato). Mientras, Sr. López Tena, si es aún independentista y si es tan amable, deje de hacer de perro del hortelano, que ni come ni deja comer al amo.

    Hace 8 años 6 meses

  45. Pol

    http://lamenteesmaravillosa.com/como-evitar-a-las-personas-toxicas-que-nos-complican-la-vida/

    Hace 8 años 6 meses

  46. Josep Antoni

    No diré que anys enrrere, potser no tingués una part de raó referent a un sector de ciutadans relacionant.los amb el Kumbayà! Però actualment no hi estic d'acord en que la ciutadania que surt a omplir els carrers, pensi que necessita cap castrador permanentment com diu vostè! La ciutadania està demanant on-altre cosa i vostè ho sap! I també ho saben els polítics catalans! On-altre cosa serà la manera d'aconseguir-ho, que es el repte per uns i de que fracassi pels altres! Per altre banda es desprèn al llarg de les seves paraules, un cert ressentiment d'haver quedat al marge de la política catalana! Ho pinta amb un to de menyspreu generalitzat capa els polítics i la ciutadania! Si tothom estem equivocats a Catalunya i vostè te raó, no trigarem gaire a saber.ho! I personalment hem sap greu que vostè no hi sigui en aquesta llista conjunta!

    Hace 8 años 6 meses

  47. José Luis San Miguel

    Curioso articulo. Alfons Tena es, diría yo, un nietzschiano ejemplar, con su odio al franciscanismo (= cristianismo de Jesús, más budismo e hinduismo, y por eso nada de catolicismo) y su evidente admiración por la confontación (¿y la guerra?), partera indudable de todas las auténticas independencias, basadas en el odio al otro, del que no dependes nada de nadma, porque eres tú solo..., solo en el universo indiferente y sordo en que creía Jacques Monod. No sé si realmente se trata de eso, pero es la impresión que me ha dado.

    Hace 8 años 6 meses

  48. Jordi Artigas

    He llegit amb molt d' interès el que diu Lopez Tena. Es versemblant perquè l' atac a l' independentisme el fa algú que ve de les seves mateixes files. Però és important no oblidar la component psicológica del seu cas- tal com ell fa quan menciona Lacan per explicar la dinàmica massoquista del català indepe, que resulta molt interessant. Lopez Tena no ha cuallat en cap dels partits hegemonics sobiranistes, on va intentar fer-se un lloc. En un pais on la iniciativa i la independecia de criteri es consideren una traició, Tena ha sortit rebotat dels grans partits, com és natural. També passa a l´estat, tant al PSOE com al PP; i ja hem vist simptomes de que els gulags també es fan a P´s i a C´s. Tena va haver de fer-se un partirt a mida, Solidaritat, partit que va treure tres diputats a les eleccions de 2012 i que ... també va escindir-se (el narcisime de les petites diferencies, que deia Freud). Després els votants també li van retirat la confiança. El que hi ha darrera de l' entrevista, sense treure valor a les seves paraules, és un sentiment de despit ("despecho") com podria ser el de Sostres o, si anem més enllà, Boadella. El suport electoral que esperava Tena no ha estat tan gran com esperava algú amb un concepte tant alt de sí mateix. Boadella també va començar a perdre públic i ara voldria que prohibissin el català. Tena no arribarà a tant. Té l' orgull ferit i ara dispara contra "els seus", que seriem uns pusilànimes que no fem mai res de bó, apart de disfrutar amb el fangar i la frustació permanents. Suposo que Tena ens hagués portat a la independencia express , però com q no l´han votant els catalanets "dialogants i kumbaiàs" ens considera uns perdedors vocacionals. Es possible. Ja ho veurem. Te raó quan diu que molts altres processos d´independencia s´han fet amb molt de menys suport de la població. En tot cas considero la seva "deserció" una gran pérdua per al sobiranisme. Coneixia la bestia per dins i sabia defensar-se amb soltura a les tertulies de les cadenes espanyoles, enmig de la llopada feixistoide.

    Hace 8 años 6 meses

  49. Vilanova

    Aquest és el que s'anava arrossegant per les tertúlies espanyolistes d'Intereconomia i similars, dient-la cada cop més grossa, perquè així tots reien molt, pujava l'audiència i el tornaven a cridar perquè tornés a fer el mateix. Després es va muntar un invent electoral amb el Joan Laporta (que va posar el Moet Chandon) i l'Uriel Beltran (que va posar... bé, ningú sap què aporta aquest noi), van tenir un "èxit" més que discutible i al cap de pocs mesos s'estaven tirant els plats pel cap. Ara sembla que el públic s'ha cansat dels seus estirabots i diu que està cansat de Catalunya... No serà a l'inrevés?

    Hace 8 años 6 meses

  50. Joan Torrelles

    No hi estic dacord. Es pot ensarronar a molta gent pero no a dos millions de persones que surten al carrer amb moltisima illusio. A mes a mes voste tambe es un calentatrones per les mateixes raons que exposa. Voste si que es de chicha y navo... Els politics pasen, pero el poble es queda i aquest poble te sentiment de nacio. Moltes vegades hem trobo que la gent fa: Per que el Mas aqui, per que el Mas alla... el Mas s'ha vist obligat a fer el que el poble l'hi ha demanat. A ell ja l'hi anava be de calentar la trona una temporada mes pero ha tingut que presentar eleccions en dos ocasions y aliarse amb les esquerres. Y a voste li sembla normal? Lluitare i lluitarem per a ser un pais independent, no un pais ploramiques com e que ha descrit voste en aquesta entrevista. Amb el Mas, la Cup o el qui sigui que fagi el que el poble li demani en la seva majoria.

    Hace 8 años 6 meses

Deja un comentario


Los comentarios solo están habilitados para las personas suscritas a CTXT. Puedes suscribirte aquí